Chiller – co, jak i po co?

Przestrzeń oznaczona barwą czerwoną dotyczy chłodzonej cieczy (glikolu, wody) czyli części hydraulicznej agregatu. Barwa niebieska dotyczy części chłodniczej (czynnik chłodniczy). Przepływająca przez wymiennik ciecz oddaje ciepło powodując odparowywanie czynnika chłodniczego. Zasysany jest on dalej przez sprężarkę, następnie sprężany do wysokiego ciśnienia i temperatury aby w konsekwencji zostać skroplonym w skraplaczu powietrznym oddając ciepło do otoczenia. Z racji tego, że  skraplaczu powietrznym ciepło zostaje bezpowrotnie tracone, coaz częściej  stosuje się skraplacze wodne aby odzyskać część ciepła skraplania do celów użytkowych (np. ciepła woda użytkowa). Skraplacz wodny również występuje w postaci wymiennika płaszczowo – rurowego gdzie następuje wymiana ciepła między czynnikiem chłodniczym i cieczą (glikolem, wodą). Chłodniejsza w tym wypadku ciecz pobiera ciepło od czynnika chłodniczego, w wyniku tego czynnik zostaje skroplony. Oprócz wymienników płaszczowo – rurowych powszechne zostosowanie w agregatach wody lodowej mają także wymienniki płytowe, o odmiennej budowie.

Moduł hydrauliczny jest to część wodna chillera. Aby zapewnić odpowiednią cyrkulację oraz ciśnienie glikolu w instalacji stosuje się pompy obiegowe. Opuszczając wymiennik agregatu wody lodowej schłodzona ciecz (glikol, woda) zostaje zastosowana w urządzeniach odbiorczych np. klimakonwektorach, chłodnicach lub do innych procesów technologicznych (wtryskarki etc). Spadki ciśnień w instalacji zostają zredukowane za pomocą naczynia przeponowego zwanego potocznie “reflexem”. Na linii glikolowej montuje się też manometry celem kontroli ciśnienia w układzie. Aby nie dopuścić do uszkodzenia parownika w skutek braku przepływu wody (grozi zamrożeniem wymiennika) stosuje się czujniki przepływu wody, które w sytuacji braku przepływu wyłączają alarmowo układ chłodniczy.